Tipsy tasje in tricot met blinde rits

Deze maand zag ik al verschillende schitterende Tipsy Tasjes voorbij komen. Het leek mij een ideaal project voor restverwerking. Mijn reststapel bestaat echter voor 95 procent uit tricot. Dit tasje werd daarom dus ook uit verstevigde tricot gemaakt. Gezien mijn eigen blog in het Engels is schreef ik voor hier een Nederlandse versie van mijn post.

Naast de andere stof keuze wilde ik een tasje maken met een blinde rits, wilde ik minder afval en wilde ik geen voering. I heb hele mooie versies voorbij zien komen waar de rits dezelfde kleur is als de paspel en de rits daardoor echt een heel mooi detail werd, maar ik wilde het gewoon anders proberen. Ik doe het graag altijd een beetje anders. Net niet zoals het hoort, dat doe ik bij het naaien maar ook bij koken en eigenlijk alle elementen in mijn leven. Ik krijg het zelfs niet voor elkaar om iets voor een tweede keer op dezelfde manier te doen. Zijn er meer die dat hebben?

Ik wilde dus graag afval besparen, want ik las hier dat zij het wat zonde van haar stof vond dat ze behoorlijk veel moest wegknippen. In plaats van te starten met rechthoeken knipte ik dus gewoon de uiteindelijk vormen van de bovenstoffen uit, plus een extra naadwaarde op de los geknipte delen. Vervolgens knipte ik de delen uit tricot en verstevigde ik ze met hele stevige (extra handig omdat er geen voering in zou komen) en goedkope versteviging. De top driehoeken verstevigde met een andere versteviging. Ik vreesde namelijk dat de hele stevige versteviging het naaien van de blinde rits wat lastig zou maken. Maar door die andere versteviging bleken de driehoeken echter nog rekbaar. Ik moet me duidelijk nog inlezen op het gebied van verstevigen.. Toen bleek ook nog dat ik de driehoeken te vaak gespiegeld had en ze nu niet op de juiste manier in elkaar paste. Ik moest dus een van de driehoeken opnieuw knippen (ja ik voel de ironie dat ik zo graag stof wilde besparen en uiteindelijk daardoor van een van de stoffen juist meer afval heb). Uiteindelijk bleek de donker paarse, degene met de stevigste versteviging een strakker resultaat te geven. Mijn knipt debacle leverde me dus in ieder geval mooie test op tussen deze twee verstevigingen.

Voor de paspel gebruikte ik repen stof van een project van vorige week. De paspel is gewoon een reep tricot met daarin een stevig koord van een doe-het-zelf winkel. Ik naaide de paspel op de onderstof met mijn lock en paspelvoet. Dit ging heel goed deze keer. Ik merkte dat de beste manier om de verschillende stroken tricot tot 1 paspel te krijgen was om de volgende strook gewoon om het vorige eind heen te leggen, zonder vast te naaien. Tricot rafelt niet en een naad gaf een bobbel in de paspel. de overgang is van dichtbij zichtbaar (zie foto hierboven met de open rits), maar het stoort me niet.

De laatste stap, de laatste twee delen aan elkaar naaien deed ik met de naaimachine en mijn blinde ritsvoet. De paspel was precies de ideale dikte. Doordat de paspel door de dikke verstevigde tricot heen gevoeld moest worden ging die stap niet heel snel, maar het lukte. Door de blinder ritsvoet naaide ik heel dicht op de paspel, de lock naaide echter net nog een beetje dichter. Als je de paspel echt opzij duwt kan je het stiksel een heel klein beetje zien, maar normaal valt het niet op.

Toen het tasje in elkaar zat bleken de konijnen families op hun zij te hangen, echt tipsy dus. Dat had ik blijkbaar niet goed ingeschat. Volgende keer beter, dit tasje werd door mijn oudste dichter ingenomen, zijn vond hem helemaal perfect. Mocht je voor jouw tasje ook de (hopelijk) stof besparende versie willen, let dan heel goed welke kanten van de driehoeken je aan elkaar moet naaien. De middellange delen horen aan de rits, niet de langste.